اخبار

زریاب کتاب‌شناسی کم‌نظیر بود. او مقالات متعددی در زمینۀ تاریخ نوشت. تخصّص دیگر زریاب تصحیح متون فارسی و عربی بود. آثار علمی زریاب در زمینۀ ترجمه نیز بی‌نظیر است.

دکتر زریاب در چهاردهم بهمن ۱۳۷۳ (سه سال پس از برگزاری مجلس بزرگداشتش در مرکز دائرة المعارف) به ناگهان سخت بیمار شد. او را به بیمارستان دی بردند. کوتاه زمانی بهبود یافت، اما این بهبود دوام نیافت و به درگذشت او منتهی شد. او هنوز به هفتاد و شش سالگی نرسیده بود.

امام فخرالدین محمدبن عمر رازی، معروف به «فخر رازی» متوفی در سال 606 هجری، از جملۀ حکمای نادر مشرق زمین است که در مباحث فلسفی و کلامی سعی در استقلال رأی و آزادی از تقلید داشته است.

دکتر عباس زریاب خویی، از جمله پیشگامان و چهره‌های ماندگار تاریخ معاصر این کهن مرزو بوم در بیست و هفت سال پیش، در 14 بهمن‌ماه 1373درگذشت. او یکی از عاشقان ایران و زبان فارسی و به گواهی آثارش دره نادره تاریخ، ادب و فرهنگ ایران بود.

استاد زریاب اندکی پیش از آنکه رخت از این جهان به دیگر سرا بربندد، تقاضای نگارنده را با لطف و محبت همیشگی اجابت فرمودند و مجموعه دروس ضبط شدۀ خود را که تحت عنوان «تاریخ اسلام» طی سالهای 50-1349 در حسینیۀ ارشاد تهران ایراد کرده بودند، شامل 23 نوار کاست، به این‌جانب سپردند.

شادروان دکتر عباس زریاب خویی در سال 1297 (و شناسنامه‌ای 1298) در شهر خوی متولد شد. از پنج سالگی جهت آموزش قرآن به مکتب سچرده شد و سپس راهی دبستان گردید.

در حوزۀادبیات و علوم انسانی برپایۀ ویژگی‌ها و دلایلی چون: اختلاف تظریات، تفاوت پایگاه علمی و میزان معلومات و گاهی متاسفانه رشک ‌ورزی‌ها و نقد شخصیتهای برخاسته از این علل، بسیار اندک شمارند، استادان و پژوهشگرانی که فضل و فضیلت آنها به تأیید همه یا بیشتر بزرگان دیگر این عرصه برسد...

بیهقی حس یا احساس تاریخ داشته است. مقصود از حس یا احساس تاریخی انگیزۀ درونی و عشق باطنی بدانستن تاریخ و تحقیق و ضبط آنست و بیهقی این حس را داشته است و تاریخ خود را بداعی این احساس و شوق باطنی نوشته است

چاپ چهارم کتاب تاریخ ایرانیان و عربها در زمان ساسانیان نوشته تئودور نولدکه (۱۸۳۶-۱۹۳۰) با ترجمه عباس زریاب خویی (۱۲۹۷-۱۳۷۳)به همت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی منتشر شد.

هنگامی که صحبت از اثری فلسفی به میان می‌آید، انتظارِ خواندن کتابی مملو از اصطلاحات سخت می‌رود؛ تصوری که بسیاری از خوانندگانِ نوآموز آثار فلسفی را همان اولِ کار از این راه فراری می‌دهد. اما نویسندگانی وجود داشته‌اند که با نثر خاصِ آثار خود، برای دهه‌ها پلی میان مخاطبانِ تازه‌وارد و دنیای پر رمز و راز فلسفه بوده‌اند. این نویسندگان البته گاه بخت این را یافته‌اند که مترجمانی زبردست، صدای رسای آثارِ آنان برای ذهن‌های ملل دیگر بشوند.